กม.ที่ 34

ถึงแม้คนอย่างไอ้อ้อมจะมองแค่ว่าวันคล้ายวันเกิดก็คือวันๆ หนึ่งที่ผ่านไปของปี แต่วันเกิดปีนี้มีอะไรดีๆ ที่ไม่คาดคิดผ่านเข้ามามากมาย มากเสียจนต้องเอามาเขียน

"นาฬิกายังหมุนย้อนกลับได้ แต่เวลามันย้อนกลับไม่ได้"

เกิดมา ไอ้อ้อมก็เพิ่งจะเคย อายุ 34 ปี ไม่ค่อยจะคิดมองไปข้างหน้า มองไปทีไรก็ฝันทุกที แต่เวลามองย้อนกลับมาก็ทำให้รู้สึกว่า "เฮ้ย! นี่เราโตขึ้นอีกแล้วนะ" มีสิ่งที่ต้องปรับปรุงแก้ไขชีวิตกับเวลาที่ล่วงเลย จนตอนนี้ให้คิดเพียงแค่ว่า

"อยู่กับปัจจุบัน และทำปัจจุบันให้ดีที่สุด"

ขอบคุณครอบครัว ที่พาไปทานอาหารดีๆ เค้ก Black Forest อร่อยๆ ได้เสื้อน้อง Paul Frank ลิงชิมแปนซีของฝรั่งเค้าเป็นของขวัญ แล้วก็ซื้อกางเกงยีนส์ขาเดปให้ตัวเอง อ้อ..ซื้อให้คนให้เสื้อด้วย เพื่อนนณณ์ที่ไปทำวิจัยที่เขาวงแวะมาหาดึำกๆ เพื่อที่จะเอาโบอิเนียม่วงมาฝากเป็นของขวัญ

แบงค์ 100 รุ่นใหม่ที่พี่เหมี่ยวให้มา ดันทะลึ่งมึนตอนไปจ่ายตลาดหยิบให้แม่ค้าโดยไม่รู้ตัว ขอโทษนะครับพี่เหมี่ยวผมจะระวังให้มากกว่านี้

ขอบคุณสำหรับคำอวยพรของเพื่อนๆ จากทุกๆ สื่อ

ขอบคุณนะครับ

ไอ้อ้อมสัญญาว่า จะเป็นคนดีของโลกตลอดไป

นึกถึงอายุตัวเองทีไร ทำมั๊ย ต้องนึกถึงหลักกิโลเมตรทุกที พาลให้ต้องนึกถึงเพลงของพี่ป้าง นครินทร์ กิ่งศักดิ์ ไปเสียเฉิบ

เนื้อเพลง กม.ที่30 + 4

เส้นทางนี้ มองไปไกลยังไม่มีปลายทาง เดินมานานแต่ไม่รู้สักอย่าง ต้องเดินทาง อีกเท่าไหร่ อีกเท่าไร

ก็บางครั้ง ใจมันยังเคยคิดย้อนทางเดิม มีอะไรที่ต้องทำเพิ่มเติม กลับที่เดิมไปเริ่มใหม่ ไม่มีทาง

เปรียบกับชีวิตคน ต้องดิ้นรน อยู่บนหนทาง เวลาที่เหลือยังน้อยลงทุกวัน

* ไม่รู้ว่าจะเมื่อไร คือวันสุดท้ายของการก้าวเดิน ชีวิตหมุนเร็วเหลือเกิน

วันใดบังเอิญหัวใจสิ้นลม จะล้มลงตรงไหน

ที่ผ่านมา บางเวลาก็เคยมีใคร เดินจูงมือร่วมทางกันไป ช่างสุขใจ ยังไม่ลืม ไม่เคยลืม

เคยผิดหวัง ยังเคยทำให้เธอร้องไห้ ยังเคยโดนเขาทำช้ำใจ จากกันไป ยังเสียใจ ไม่เคยลืม

ถ้าหากได้ย้อนคืน ไปที่เดิม ไปเริ่มต้นใหม่ จะขอทำความเข้าใจให้มากกว่าเดิ